Op de basisschool begon het eigenlijk al. Mezelf vergelijken met anderen. De kinderen hadden andere kleren aan, speelden anders, gedroegen zich anders, waren heel aanwezig of juist niet. Elk kind was eigenlijk anders dan ik 🙄 . Ik kon er geen een vinden die op mij leek.

Op de basisschool, op de middelbare school, op de hogeschool, overal waren weer andere kinderen en studenten waarmee ik mezelf kon vergelijken. En weer kon ik er geen een vinden die hetzelfde was als ik. De ene knapper, de andere slimmer, weer een andere stoerder. Want ja, ik vergeleek me alleen maar met diegene waar ik tegenop keek.

Niet zo gek dat ik me anders voor ging doen dan wie ik in werkelijkheid was. Daarna, via mijn studententijd naar mijn werkzame leven. Weer hetzelfde liedje. Ik wilde mij bewijzen, doorgroeien, de beste zijn, laten zien dat ik heel waardevol voor het bedrijf was. En uiteraard ging ik mezelf weer vergelijken met anderen.

Houd het dan nooit op? Jawel, dat gelukkig wel. Ik wist natuurlijk wel dat ik er niet heel erg blij van werd, mezelf altijd vergelijken met anderen. Maarja, iedereen doet dat toch 🤷‍♂️ ? Zo zijn we nou eenmaal als mens ingericht dacht ik dan.

Inmiddels weet ik dat ik er niet zoveel mee opschiet. Ik vergelijk me daarom niet of nauwelijks meer met anderen. Ik kijk graag naar anderen, ik bestudeer graag het gedrag van anderen 😁 . En heel af en toe pik daar iets uit wat ik inspirerend vind.

That's it!